خانه ام ابري است
يكسره روي زمين ابريست با من
از فراز گردنه،خرد و خراب و مست
باد ميپيچد
يكسره دنيا خراب ازوست
و حواس من.
اي ني زن،كه تو را اواي ني برده است دور از ره،كجايي؟
خانه ام ابريست اما
ابر بارانش گرفتهاست
در خيال روز هاي روشنم كز دست رفتند
من به روي افتابم
ميبرم در ساحت دريا نظاره
و همه دنيا خراب و خرد از باد است
و به ره،ني زن كه دايم مينوازد ني،در اين دنياي ابر اندود
راه خود را دارد اندر پيش
1331
نظرات شما عزیزان: